Zaburzenia adaptacyjne często opierają się na predyspozycjach dziecka – jego odporności na stres, wrażliwości, umiejętności odnalezienia się w nowej sytuacji, ale też sytuacji rodzinnej. Pojawiają się w obliczu czynnika stresogennego i to od wyżej wymienionych czynników będzie zależało, czy dziecko samo poradzi sobie z konsekwencjami stresu, czy będzie potrzebowało pomocy.
Rodzice dzieci z zaburzeniami zachowania mają twardy orzech do zgryzienia. Postępowanie ich pociech jest gwałtowne i spontaniczne. Nie znają one granic, bywają agresywne, ignorując przy tym przyjęte w społeczeństwie normy zachowania. Wnikliwa analiza oraz seria spotkań terapeutycznych mają szansę rozwiązać ten problem.
W wielu przypadkach dzieci dwujęzyczne wykształcają dwujęzyczność w miarę zrównoważoną i bogatą, potrafią się dobrze odnaleźć w obu rzeczywistościach językowych i kulturowych. Czasami jednak nabywanie nowego języka przychodzi z trudem i jest obarczone dużym stresem.
Samouszkodzenia to bardzo niebezpieczne zjawisko, gdyż może bezpośrednio prowadzić do utraty zdrowia lub nawet życia. Dla rodzica to zawsze szokujące doznanie, gdy dostrzega rany na ciele swojego dziecka.
O zaburzeniach lękowych mówimy, gdy lęk pojawia się często i jest nieproporcjonalny do okoliczności. Dziecko boi się rzeczy pozornie niestrasznych, a w jego głowie goszczą tylko negatywne scenariusze. W sytuacji stresowej nasilają się objawy somatyczne – przyśpieszony oddech i bicie serca, pocenie, drżenie. Tę niekomfortową sytuację warto przepracować z dzieckiem na terapii.
Depresja u dzieci nie jest łatwa do zdiagnozowania – szczególnie, gdy dotyka młodsze dzieci, które nie potrafią opowiedzieć o tym, co czują. Może ona zostać odziedziczona po rodzicach lub np. być wynikiem niesprzyjających warunków środowiskowych. To poważna choroba, której nie należy bagatelizować.
PTSD u dzieci najczęściej pojawia się na skutek uczestnictwa w traumatycznej sytuacji. Stają się one nieufne, a ich życiem rządzi lęk, poczucie winy oraz bezradność. Trudniej im skupić uwagę, są nadpobudliwe lub odwrotnie – zamknięte w sobie. Dzieciom obarczonym traumatycznymi wspomnieniami pomagam podczas indywidualnej pracy oraz konsultacji rodzicielskich.
Zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi jest zaburzeniem neurorozwojowym. Cechuje je nadmierna impulsywność, problemy z koncentracją oraz wybuchowość i skłonność do agresji. Wbrew często pojawiającym się opiniom, ADHD należy leczyć. Zwiększy to komfort życia dziecka oraz całej rodziny, jak i ułatwi mu kontakt ze społeczeństwem oraz sprawne działanie w nim.
Myśli samobójcze nastolatka.
Utrata dziecka to dla rodziców jeden z najgorszych scenariuszy w życiu. Dlatego w chwili, gdy nasze dziecko wspomina o samobójstwie odczuwamy ogromny niepokój. W takiej sytuacji każdy z nas chciałby jak najszybciej zapobiec tym myślom i sprawić, aby więcej nie powróciły
Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które może w znacznym stopniu utrudniać codzienne funkcjonowanie. Dzieci dotknięte Autyzmem często są zamknięte w sobie, żyją w swoim świecie i trudno nawiązać z nimi kontakt. Autyzm ma wiele „twarzy”, współcześnie jest często mylony z innymi zaburzeniami. Do prawidłowego rozpoznania konieczny jest czas obserwacji dziecka dłuższy niż jednorazowa wizyta u lekarza.
Dzieci z zespołem Aspergera mają trudność z nawiązywaniem oraz utrzymywaniem relacji przy jednoczesnym prawidłowym rozwoju intelektualnym. Są zamknięte w sobie, mają ograniczony zakres zainteresowań, a rozumienie kontekstu wypowiedzi innych osób stanowi dla nich problem. Podstawą pracy z dzieckiem z zespołem Aspergera jest terapia indywidualna oraz Trening Umiejętności Społecznych.
Dziecko, które unika chodzenia do szkoły i stosuje najróżniejsze wymówki, żeby tylko zostać w domu, może zmagać się z trudnościami znacznie poważniejszymi niż lenistwo. Warto poświęcić czas i przyjrzeć się problemom dziecka głębiej, aby móc wspólnie je rozwiązać.
Być może jesteś tu, czytasz, bo właśnie teraz doświadczasz trudnej sytuacji i czujesz obciążenie psychiczne z którym nie radzisz sobie. Konsultacja, którą zamówisz będzie spotkaniem dwóch osób w partnerskiej relacji. Podejście terapeutyczne, którego używam w mojej pracy zakłada, że zarówno klient jak i terapeuta mogą razem dużo wnieść do najlepszego rozwiązania.
Podczas konsultacji przyjrzymy się wspólnie Twojej aktualnej sytuacji. Sprawdzimy, gdzie jest źródło Twojego złego samopoczucia lub trudnych relacji.