Wiąże się to z wieloma aspektami poznawczymi i tożsamościowymi. Dwujęzyczność staje się problemem u dzieci z tzw. specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, typu dysleksja, zaburzenia uwagi i koncentracji. Te dzieci prawdopodobnie gdyby realizowały edukację w ojczystym kraju – również doświadczałyby trudności językowych.
Władanie kilkoma językami jest postrzegane jako wielkie dobrodziejstwo. Otoczenie dziecka dwujęzycznego cieszy się, że dzięki emigracji, dziecko w łatwy sposób osiągnie tak dużą kompetencję. Często w naszych wielokulturowych społeczeństwach mówi się, że dwujęzyczność to prawdziwy skarb, zapewnienie dziecku świetnego startu w przyszłość, zwiększenie jego możliwości edukacyjnych, otwartości. Podkreśla się jej pozytywny wpływ na niektóre funkcje rozwoju poznawczego dziecka: myślenie twórcze, umiejętność abstrahowania, zdolność koncentracji.
Aby dwujęzyczność była prawdziwym bogactwem, a nie została skojarzona jedynie z trudami, frustracją, dziecko i rodzina potrzebują wyjątkowego wsparcia: ze strony bliskich, innych rodzin dwujęzycznych, a niekiedy specjalistów. Brak takiego wsparcia i utrzymujący się stres jest często przyczyną dodatkowych problemów jak np. stany depresyjne dzieci,nastolatków, mutyzm wybiórczy, a w ekstremalnych przypadkach myśli samobójcze.
Zatem jeśli czujesz, że integracja Twojego dziecka w kraju w którym mieszkacie, niepokoi Cię – sprawdź czy nie wiąże się to z nowym sposobem komunikacji w której dziecko nie odnajduje się.