Nierozpoznanie dysleksji u dziecka powoduje, że jest ono postrzegane jako mało inteligentne lub leniwe. W rzeczywistości problem jest bardziej skomplikowany – jak najbardziej wymaga interwencji terapeuty pedagogicznego oraz wsparcia rodziców i nauczycieli.
Dysleksja to zaburzenie, które utrudnia lub uniemożliwia odróżnianie dźwięków oraz kształtów. Z tego powodu dziecko ma trudności z czytaniem oraz pisaniem mimo prawidłowego rozwoju w innych sferach, a jego pismo jest niedbałe i niewyraźne. Doświadcza także problemów związanych z koordynacją ruchową – zdarza mu się mylić kierunki, wiązanie butów stanowi wyzwanie, a układanie puzzli nie jest jego ulubionym zadaniem.
Aby ułatwić klasyfikację, stworzono podział na 3 typy dysleksji, przyjmujący za kryterium zaburzenie wysuwające się na pierwszy plan:
- dysleksja słuchowa
- dysleksja wzrokowa
- dysleksja integracyjna (nie dotyczy słuchu lub wzroku, ale całego procesu integrowania w ciele różnych bodźców)
Dysleksja to nie tylko problem z czytaniem czy pisaniem. To również trudność z przyswajaniem informacji, dat czy samego wyglądu alfabetu, problemy z koncentracją oraz chwytnością (tzw. „małpi chwyt”, mocny zacisk na trzymanych przedmiotach). Aby zdiagnozować dysleksję oraz podjąć właściwe działania, należy skonsultować się z terapeutą pedagogicznym, ale też logopedą, laryngologiem, pediatrą i okulistą. Konieczne będzie przeprowadzenie specjalistycznych testów oraz zaplanowanie terapii, która wspomoże rozwój dziecka.
KORZYŚCI Z TERAPII
Terapia dziecka z dysleksją pozwoli na lepszą koordynację jego ruchów. Ułatwi mu to naukę oraz codzienne funkcjonowanie. Dziecko poprzez ćwiczenia uczy się rozróżniać kształty, co wpłynie na zdolność czytania oraz pisania. Stanie się bardziej pewne siebie oraz samodzielne.