Jak rozpoznać, że mamy do czynienia z zaburzeniami zachowania, a nie "niegrzecznym, niewychowanym dzieckiem"? Gdzie jest granica między jednorazowym występkiem a problemem psychologicznym? Zaburzenia zachowania to bardziej złożona kwestia. Dziecko z zaburzeniami tego typu ma problem z przestrzeganiem zasad życia w społeczeństwie oraz poszanowania granic drugiego człowieka. Niszczy cudze mienie, uczestniczy w bójkach, zagraża bezpieczeństwu innych ludzi, a także nie odróżnia dobra od zła. Samo nie widzi problemu w zachowaniach społecznie nagannych. Ponadto często ma problemy z nauką, a jego postawa w szkole pozostawia wiele do życzenia.

Jak rozpoznać zaburzenia zachowania?

O zaburzeniach zachowania mówimy, gdy dany wzorzec zachowań powtarza się cyklicznie, nie jest tylko serią pojedynczych wykroczeń o niewielkiej skali. Dziecko ustawicznie łamie prawo, wykazuje się agresją w stosunku do innych ludzi, a także ignoruje normy panujące w społeczeństwie.

Zaburzenia zachowania objawiają się:

• agresją,
• bójkami,
• wandalizmem,
• wagarami,
• kradzieżami,
• notorycznymi kłamstwami,
• znęcaniem się nad innymi ludźmi lub zwierzętami,
• ucieczkami z domu,
• poważnym naruszaniem prawa,
• innymi zachowaniami agresywnymi (w stosunku do siebie, jak i otoczenia)

Aby zapobiec pogłębianiu się problemu, należy niezwłocznie zasięgnąć porady specjalisty, który skieruje rodziców wraz z dzieckiem na odpowiednio dobraną terapię. Psychoterapeuta na początku procesu dokona wnikliwej obserwacji dziecka oraz jego otoczenia, by ustalić, co stanowi źródło jego problemu.

Korzyści z terapii

Dziecko zaczyna dostrzegać granice, których nie powinno przekraczać. Uczy się szanować przestrzeń drugiego człowieka. Staje się komunikatywne, potrafi mówić o swoich potrzebach i nawiązywać nieagresywny kontakt oparty na szacunku oraz zrozumieniu.

Zapraszam na konsultację w jednej z moich Pracowni: Hemiksem, Nieuwstraat 66 oraz Berchem, Statiestraat 139.
Nie chcesz wychodzić z domu? Skorzystaj z konsultacji za pośrednictwem telefonu bądź Skype’a.